Sad Story

Coma baby,
With your sick head
The doctors saved you
But you're still dead
Through your scalp
I would like to reach in
So I could pull out
The monster you've been

- Śniące kochanie z chorą główką – mówię cicho, delikatnie głaszcząc wierzch trzymanej przez siebie drobnej dłoni – Lekarze Cię uratowali, lecz wciąż jesteś martwy.

Po pokoju roznosi się ciche pikanie aparatury podtrzymującej Cię przy życiu. Od dłuższego czasu siedzę na krześle przy łóżku, mając nadzieję, że może jednak się obudzisz. Choć tak naprawdę wiem, że to niemożliwe…

Przez Twą skórę, chciałbym móc sięgnąć do środka, by wyciągnąć potwora jakim byłeś. Która część Ciebie kazała Ci to zrobić, Roppi? Delikatnie gładzę Cię po policzku, kciukiem dotykając znajdującego się na nim plastra.

But you would do anything to
Destroy the body that they rescued
Your sick little head
So brain damaged
And lying in that hospital bed

Chciałbym, abyś się obudził – pewnie nawet nie wiesz jak bardzo. Oddałbym wszystko, aby znów zobaczyć Twój uśmiech, gdy odbieram Cię ze szkoły. Ale Ty i tak zrobiłbyś wszystko, aby zniszczyć ciało, które oni uratowali.

Twoja mała chora główka z tak bardzo zniszczonym mózgiem leży w szpitalnym łóżku, a ja jedynie bezradnie Ci się przyglądam.

Coma baby
The cry of your bones
And your skull when it
Split on the road
I wish find all
The lonely remnants Of you that left when
Your head cracked open

Śniące kochanie… dlaczego nie możesz się obudzić? Ostrożnie odgarniam grzywkę z Twojego czoła i lekko je całuję.

Zamykam oczy na wspomnienie czerwonego światła dla pieszych i zbliżającego się do Ciebie samochodu. Płacz Twoich kości i czaszki, gdy pękły, zderzając się z drogą wciąż odbija się echem w mojej głowie. Roppi, dlaczego to zrobiłeś?

Chciałbym odnaleźć wszystkie samotne odłamki Ciebie, które tam zostały, gdy Twoja głowa się roztrzaskała. Chciałbym je odnaleźć i Ci je przywrócić. Może wtedy byś się obudził?

But you would do anything to
Destroy the body that they rescued
Your sick little head
So brain damaged
And lying in that hospital bed

Ale ty i tak zrobiłbyś wszystko, aby zniszczyć ciało, które oni uratowali, więc moje poszukiwania byłyby bezsensowne. Spuszczam głowę, z rezygnacją wpatrując się w podłogę.

Twoja mała chora główka z tak bardzo zniszczonym mózgiem leży w szpitalnym łóżku.

Lately I can't recognize you
The doctors lied when
They said they saved you
You're just the shell of
The boy/girl that you've been
And you're dying, I can feel it

Ostatnio Cię nie poznaję – powiedziałem Ci raz przy stole. Z dnia na dzień robiłeś się coraz smutniejszy i unikałeś mnie, często zamykając się w pokoju.

Lekarze kłamali, gdy mówili, że Cię uratowali. Jak mogli to zrobić, skoro Ty już wcześniej powoli umierałeś na moich oczach? Jesteś jedynie skorupą chłopca, którym kiedyś byłeś. Przestałeś się uśmiechać i bawić, nie śmiałeś się, gdy opowiadałeś mi, co robiłeś w szkole. Coś Cię zmieniło, a moim błędem było to, że temu nie przeszkodziłem.

Ponownie łapię Cię za rękę, do której podłączono wiele igieł i bardzo delikatnie ją gładząc, przyglądam się Twojej bladej twarzy i rurce, przez którą oddychasz.

Po pokoju roznosi się ciche pikanie aparatury… która niedługo zostanie odłączona. Po mojej twarzy spływają łzy, których nie jestem w stanie powstrzymać.

Umierasz… ja to czuję.